Vissir þú að sykurneysla á mann á Íslandi er komin upp í eitt kíló á viku?

* Vissir þú að með viðbættum sykri í skólajógúrt, skólaskyri, rjómaskyri, ávaxtajógúrt og þykkmjólk fer heildarsykurmagn vörunnar í 10-14%?

* Vissir þú að venjuleg mjólk, ab-mjólk, óblandað skyr og súrmjólk innihalda aðeins um 4% mjólkursykur, allan frá náttúrunnar hendi?

* Vissir þú að eina morgunkornið sem ekki inniheldur viðbættan sykur eru óblandaðar hafraflögur?

* Cheerios er þó aðeins 3% sykur, Corn Flakes 5%, All Bran 18%, Múslí 22%, Frosted Cheerios inniheldur 40% sykur og Coca Puffs

47%. Þessar vörur eru þó auðugar af ýmsum bætiefnum.

* Vissir þú að gosdrykkjaneysla á Íslandi hefur rúmlega þrefaldast á þremur áratugum og er nú komin í meira en 130 lítra á mann?

* Vissir þú að þurrefni í gosdrykkjum er meira en 99% sykur?

* Vissir þú að algengt magn viðbætts sykurs í kexi er 17-19% og í kökum 21-28%?

* Vissir þú að sykri er bætt í nánast allan pakka-, dósa- og glasamat á Íslandi?

* Vissir þú að ennþá er ekki skylt að tilgreina viðbættan sykur á umbúðum íslenskra matvæla?

* Vissir þú að enginn aðili á Íslandi telur sig hafa það hlutverk að mæla hvort innihaldslýsingar á íslenskum matvælum séu sannleikanum samkvæmar?

* Vissir þú að nýjar rannsóknir í Bandaríkjunum benda til svipaðs boðefnarugls í heila við neyslu sykurs og við neyslu fíkniefna og

borð við áfengi og heróín?

Steinahringir sem eru sérstaklega algengir í Bretlandi og N-Frakklandi, hafa í gegn um árþúsundir vakið furðu og forvitni kynslóðanna. Í dag er nánast ekkert vitað um þá menningu sem reisti steinana né heldur í hvaða tilgangi þeir voru reistir. Getgátur og kenningar eru þó fjölmargar. Steinarnir eru reistir upp á endann í hring, mismargir og misstórir. Það má furðu sæta að þjóðfélög fyrr á tímum hafi ráðið yfir tækni til að reisa slík björg upp á endan tæplega hálf ofaní jörðina og eru sum yfir fimm tonn á þyngd. Stonehenge er sennilega þekktasti hringurinn og virðast vísindamenn helst hafa komist að þeirri niðurstöðu að það hafi verið reist sem nokkurskonar stjörnuathugunarstöð. Línur dregnar gegnum hringinn sýna furðulega glöggskyggni fornmanna á áttir, gang himintungla og stærðfræði. Jafnframt hafa segulmælingar sýnt, að steinarnir eru segulmagnaðir og hefur verið álitið í gegnum tíðinna að steinarnir hafi lækningamátt.

Með spákvisti hefur verið sýnt fram á að orkulínur liggja á milli steinanna og að net af orkulínum liggur á milli steinhringjasvæða og fornra bygginga, t.d. á Bretlandi. Orkulínur þessar hafa verið kallaðar “Ley lines³ en þýðing á Íslensku liggur ekki fyrir. Gamlar kirkjur sem sagðar eru hafa “góðan anda³ hafa í gegnum sig slíkar línur. Línurnar, sem eru um einn til þrír metrar að breidd, ganga í gegn-um kirkjuna og krossast í miðju altarinu. Þessar kirkjur eru margar hverjar byggðar á rústum fornra hofa úr heiðni. Er ekki gjörla vitað hvort kirkjur hafa verið byggðar á línuni eða línan komið eftir á. Línurnar eru stundum tvær hlið við hlið. Athuganir hafa sýnt að götur til forna lágu eftir þessum línum en nútíma skipulagsfræði hefur breytt því og eru nú eingöngu dýratroðningar þar sem “Ley línurnar³ liggja. Margt merkilegt hefur komið fram í sambandi við “Ley línur³ til dæmis er meiri líkur á yfirskilvitlegum skynjunum ef staðið er í slíkri línu en utan við. Enskur prófessor sem upplifði þá athyglisverðu reynslu að sjá herdeild rómverja þramma eftir göngusíg alvopnaðir og íklæddir brynjum. Mörgum árum seinna var þessi sami prófessor staddur á sama stað og upplifði hann þá svipað atvik. Í kjölfarið hóf hann að rannska svæðið með spákvist og sýndi sú rannsókn að hann hafði í báðum tilfellum staðið inn í “Ley línu³. Hann hóf að kynna sér máið betur og komst hann að þeirri niðurstöu að flest yfirskilvitleg fyrirbæri eins og draugagangur, FFH sýnir, og skrýmslasýnir (Lock Ness) væru margfalt líklegri ef sjáandinn stæði í “Ley línu³ þar sem atvik á sér stað. Jafnframt hafa miðlar oft látið þau orð falla þegar þeir glíma við draugagang að “Ley lína³ sé til staðar. Athyglisverð tilraun var gerð á línum þessum fyrir nokkru sem sýndi að hægt var að flytja upplýsingar eftir þessum línum um langa vegalengd. Tilraunin var gerð þannig að einn maður stóð í línunni og sveiflaði pendúl eftir fyrirfram ákveðnu kerfi. Annar einstaklingur stóð nokkur hundruð metrum frá, en inn í sömu orkulínu. Sá maður stóð einnig með pendúl og skráði hjá sér ferli hans. Síðan voru ferlin borin saman og kom þá í ljós að hegðun pendúlsins var eins hjá báðum. Það er ekki erfitt að ímynda sér möguleikana sem svona línur hafa boðið upp á til samskipta og væri fróðlegt að vita hvort þær hafi verið að hluta til gerðar af manna höndum til meðal annars, að þjóna sem samskiptanet um gervallt landið, nokkurskonar ritsími.
Nálastungur.
En steinarnir gætu hafa haft önnur hlutverk en að vera stjörnuathugunarstöð Það mætti til dæmis varpa þeirri kenningu fram að þeir vinni eins og nálar í kínversku nálastunguaðferðinni og samsvari nálum sem nálastungulæknar setja í húð manna eftir tilteknu kerfi. Tilgangurinn með slíku gæti til dæmis verið að örva lífsorku tiltekinna jarðsvæða til að gefa af sér betri uppskeru. Orkubrautir þessar eru illmælanlegar með heðfbundinni tækni, en það er kannski ekki fráleitt að líkja þeim við orkukerfi mannslíkamanns, þ.e.a.s. orkukerfi því sem Acupuncture kerfið (kínverska nálastunguaðferin) byggist á. Saga kínversku nálastunguaðferðarinnar er talin um fimm þúsund ára gömul. Sagan segir að hermenn sem urðu fyrir örvum óvina hafi fundið tengsl frá ör í sári og bót á öðrum meinum sem voru þó annarskonar. Fyrir vestræn vísindi er ekki auðvelt að viðurkenna nálastungukenningun. Engar líffræðilegar eða raffræðilegar brautir liggja eftiir þeim farvegum sem kenningin segir til um, né nokkur sjáanlegur burðarliður fyrir einhverskonar orku. Það hefur þess vegna alltaf vakið furðu að viðnám húðarinnar mælt með venjulegum ómmæli (Wheatstone brú) er lægra á punktum þessum en annarstaðar á húðinni. Brautir þessar eru sagðar liggja frá tilteknum punkti og að ákveðnu líffæri. Kínverjar hafa kortlagt alla punktana og líffæri sem þeir höfða til. Brautirnar eru sagðar leiða lífsorku frá húðinni til tiltekina líffæra og segja fræðin að hringrás sé í gangi allan sólahringinn og taki hún 25 tíma. Árið 1989 gerðu tveir vísindamenn í París þeir Dr Jean-Claude Darras og Prófessor Dr. De Vernejoul merkilega uppgötvun er þeim tókst að gera sýnilegar þessar orkubrautir. Þeir útbjuggu geislavirkan vökva sem þeir dreyptu á húð. Síðan notuðu þeir Gamma-geisla myndavél til að fylgjast með útbreiðslu efnissins. Það kom í ljós að efnið breiddist ekki um líkamann eftir sogæðakerfinu né heldur fór úð inn í blóðrás. En ef efnið var sett yfir nálastungupunkt byrjaði það að streyma inn í líkamann eftir óþekktri braut og að því líffæri sem hin fornu fræði sögðu til um. Hraðin á streyminu var ca 2-3 cm á mín. og var hægt að auka hraðann með því að örva punktinn sem geislavirka efnið var sett að. Jafnframt kom í ljós að ef tiltekið líffæri var sjúkt ferðaðist geislinn mun hægar. Hversvegna leiðir slík braut betur rafmagn og geislavirkni en húðin? Því er ekki auðsvarað. Rannsóknir á þessu fyrirbæri eru ekki fyrirferðamiklar og stafar það kannski helst af því að rannsóknir eru dýrar og fjárstyrkir af skornum skammti. En eru jarðárur og “Ley línur³ af sama toga og orkukerfi mannslíkamanns? Það er ansi margt sem bendir til þess. Jarðárur eru af margvíslegum toga en mest er talað um þær neikvæðu, þ.e. þær sem hafa skaðleg áhrif á líkamann. Við vitum ekki gjörla hvort jarðára er hættuleg orka eða bara lífsorka í hættulegu formi. Til dæmis hafa sumir líkt þessu við vatn, ef þú ert þyrstur þá kastar þú þér ekki út í stórfljót til að drekka. Sem sagt orka jarðáranna sé í raun lífsorka en kraftmeiri en svo að líkaminn geti notað sér hana. Svokallaðir “Dowsers³ eða vatnamælingamenn sem mæla með spákvistum hafa mikið spekúlerað í fyrirbærinu “jarðára³. Þeir hafa meðal annars komist að því, að í fornum bæjum og þorpum þar sem menning reis hátt á undanförum árþúsundum finnst hvergi hús sem reist hefur verið á jarð- eða vatnsáru. Það bendir eindregið til þess að forfeður okkar hafi haft meiri þekkingu á þessu en við. Athyglisverðari kenningu gagnvart víkingatímabilinu var varpað fram fyrir nokkru. Hún er ekki mjög vísindaleg en það er broddur í henni. Kenningin er sú að forsenda fyrir veldi og menningu víkingana til forna hefði verið þekking á eðli jarðar. Það risu stór þorp og mikil menning blómstraði. En forsendan fyrir því að þorp gæti blómstrað í þessum stærðum var sú að ekki væri byggt á jarðáru. Því reistu víkingarnir rúnasteina. Kenningin segir að þeir hafi þjónað þeim tilgangi að eyða áhrifum jarðáru og beina henni í farveg sem ekki gerði skaða. Rúnirnar á steinunum hafi verið aukaatriði. Síðan við kristnitöku er farið að líta á þetta sem kukl, hætt var að passa upp á viðhald og jarðárur fengu að ferðast óáreittar. Þetta ku hafa markað upphaf endaloka menningarskeiðs víkinganna. Það er athyglisvert að jarðárur virðast illskeyttari ef þær hafa orðið fyrir áhrifum frá rafmagni. Hvort hér er um “mótunaráhrif³ eða rafmagnsleiðni er ekki auðvelt að átta sig á en margt bendir til að um leiðni sé að ræða. Þetta samsvarar því sem við vitum um nálastungulínurnar í líkamanum, þær leiða rafmagn betur en húðin.
Kirilian.
Þessi niðurstaða er að mörgu leyti í samræmi við niðurstöður tilrauna með Kirilian ljósmyndavélar. Kirilian ljósmyndatæknin var uppgötvuð snemma á öldinni og hefur vakið mikla furðu fræðimann. Meðal annars sýna ljósmyndir úr vélinni nálastungupunktana sem kínverjar höfðu uppgötvað. Það sem mesta furðu hefur vakið er þó sú staðreynd að ef t.d. laufblað er ljósmyndað sést einskonar orkukerfi í blaðinu. En ef laufblaðið er skorið í sundur og annar helmingurinn myndaður kemur fram mynd af öllu blaðinu. Sem sagt báðir helmingar hafa einhverskonar orkubrautir sem samsvara hinum afskorna helmingi. Jafnframt hefur verið sýnt fram á að heilarar hafa mun meiri útgeislun í höndum en venjulegt fólk.
Spákvistur.
Það hjálpartæki sem mest hefur verið notað til að finna vatnsæðar í jörðu og jarðárur er spákvistur. Spákvisturinn er yfir sex þúsund ára gömul uppfinning. Í gegn um tíðina hafa svokallaðir L-prjónar náð meiri útbreiðslu. Notagildi þessara prjóna er ótrúlegt fyrir utan að þeir séu notaðir til að finna vatn í jörðu hafa þeir verið notaðir til að finna fólk sem týnst hefur í snjóflóðum og týndum munum. Tékkneski prófessorinn Dr. Zaboj Harvalik var mikill áhugamaður um notkun spákvista.. Hann gerði tilrun sem miðaði að því að finna út hvort hægt væri að finna rafsegulsvið með spákvist. Dr. Zaboj setti niður í jörðina tvö rör með 18 m millibili og tengdi við það spennugjafa sem gat leitt straum í jörðina frá 0 – 150 milliAmper. Síðan fékk hann vatnsleitarmenn til að ganga yfir svæðið milli rörana til að vita hvort einhver viðbrögð kæmu fram. Og það stóð ekki á viðbrögðum, eftir miklar tilraunir var niðurstaðan sú að vatnsleitarmaður fékk greinileg viðbrögð yfir línunni milla pípanna. Dr. Zaboj komst að því að þeir námu svið sem orsakaðist af allt að 0,5 milliAmpera straum sem er hálfur þúsundasti úr amperi en til gamans má geta þess að 250 milliAmper renna í gegn um taug til venjulegrar 60W ljósaperu. Í framhaldi af þessum rannsóknum gerði Dr. Zaboj tilraun sem miðaði að því að finna hvort líkaminn hefði einhverskonar móttakara fyrir utanaðkomandi rafsegulbylgjur. Hann útbjó skermingar úr sérstakri málmblöndu sem einangrar segulsvið og kom fyrir á líkama vatnsleitarmanna. Niðurstöðurnar voru afgerandi. Ef skermur var utan um mitti eða höfuð, fengu vatnsleitarmenn engin viðbrögð á spákvistinn. Eftir frekari rannsóknir komst Dr Zaboj að þeirri niðurstöðu að segulsviðsnemarnir væru annaðhvort í nýrnahettum, heiladingli eða heilaköngli. Þetta gefur vísbendingar um að eðli jarðáru sé raffræðilegs eðlis þar sem auðvelt er að finna jarðáru með spákvist. Fyrir nokkru mældi ég rafgeislun í húsi þar sem húsmóðirin, sem var skyggn, sá undarlegan flórandi bjarma frá öllum hurðarkörmum, línur á sumum veggjum og í hornum í íbúð sinni. Allsstaðar þar sem hún sá þennan bjarma mældist rafsviðið í styrkleika um eða yfir 12 Vm. Það var því alveg ljóst að það var rafgeislun frá húsrafmagninu sem hún sá. Manni verður á að spyrja sjálfan sig, hvað er það þá sem sjáendur sjá í kring um fólk og hversvegna er hægt að finna fólk með L-prjónum sem grafist hefur í fönn?

Valdemar Gísli Valdemarsson
höfundur er rafeindavirkjameistari
og áhugamaður um umhverfismál.

Greinin birtist í tímaritinu Nýir tímar.

Jarðgeislar, Jarðárur, vatnsárur, jarðgeislar, svartir straumar (Black Streams) eða „Geopathic Stress” er heiti á fyrirbæri sem valdið hefur miklum heilabrotum. Í umræðunni um rafsegulsvið er títt talað um „línur” eða strauma.

Reyndar eiga jarðgeislar ekkert skylt með umræðunni um rafsegulmengun. Svo virðist sem þessi tvö mál hafi blandast það rækilega saman að úr er orðinn kokteill sem erfitt er að skilja í sundur. Þessi fyrirbæri, jarðárur, hafa fylgt mannkyninu í ómunatíð. Mæliaðferðin til þess að finna jarðgeisla byggist á „prjónamælingu” eða mælingu með „spákvisti”. Þessu fyrirbæri er mjög oft ruglað saman við rafsegulsvið. Staðreyndin er sú að þetta tvennt er ekkert skylt.

Þegar maður gengur með prjóna í höndunum dragast þeir saman þegar þeir koma inn í orkusvið.

Þetta eru eins og töfrar, engu er líkara en segulsvið dragi þá saman. Þarna er líklegast komin skýringin á þessum ruglingi. Það er þó ekki segulsvið sem er þarna að verki. Því miður hefur umræðan um áhrif af rafsegulsviði verið ruglað við þessi fræði, svo mjög að erfitt er að koma fólki í skilning um að hvort sviðið verður að skilgreina á sinn hátt. Rafsegulsvið er mælanlegt með mælitækjum. Rafsegulsvið er skilgreint mjög vandlega í eðlisfræðinni sem og öll rafbylgjufræðin. Jarðgeislar eru það hinsvegar ekki. Frá vísindalegu sjónarmiði eru jarðgeislar ekki til.

Eina þekkta mæliaðferðin, til að mæla jarðárur er með prjónum, spákvisti eða pendúl.

Vísindamenn hafa oftsinnis reynt að finna þessi svið en án árangurs. Vegna þess hvernig mæliaðferðin er geta raunvísindin ekki viðurkennt þessi svið.

Það stríðir gegn grundvallarlögmálum raunvísinda og það verður ekki fyrr en mælitæki koma fram sem og skilgreining á fyrirbærinu sem raunvísindi geta sinnt eða skoðað þessi fræði. Þar til verða áhugamenn að notast við prjóna og heiðarleika. Vegna þess hve umræðan hefur verið blönduð hér á landi er mjög erfitt að lesa úr sögum, sem sagðar eru af furðulegum áhrifum rafsegulsviðs, hvort um jarðgeisla eða rafmengun hefur verið að ræða. Það er rétt að geta þess að margir sérfræðingar, jafnvel lærðir læknar, hafa tileinkað sér prjónamælingar og telja þeir að jarðgeislar séu til og hafa stöðug áhrif á okkur og heilsufar okkar.

Rafsegulsvið! Hætta eða hugarvíl ”

.Þetta fyrirbæri, sem mætti kalla, “jarðfræðilegt streitusvæði” virðist liggja í misbreiðum línum um jörðina, allt frá nokkrum sentimetrum upp í fleiri metra. Það var presturinn og vatnsleitarinn (Dowser) Abbé Alexis Mermet sem fyrstur Evrópubúa ritaði um þessar línur og sagði frá neikvæðum áhrifum þeirra. Mermet þessi var vatnsleitarmaður í frístundum og notaði spákvist til að leita að neysluvatni undir yfirborði jarðar. Vatn liggur í æðum undir yfirborðinu og teygja þær sig fleiri kílómetra. Árið 1932 kom út bók eftir Gustav von Pohl. Hann stundaði rannsóknir á vatnsæðum sem lágu undir bænum Vilsbiburg í Þýskalandi (sjá mynd). Hann fylgdi vatnsæðunum í nágrenni þorpsins eftir, til að reyna að átta sig á eðli þeirra. Dag einn fylgdi hann línu að þorpi þar sem hún lá undir nokkur hús. Það vakti athygli hans að þar sem línan lá undir svefnstað, brást ekki að sá sem þar svaf var sjúkur. Jafnframt veitti hann því athygli að á steinhúsum voru sprungur í vegg þar sem vatnsæðin lá neðan við húsið. Hann komst að þeirri niðurstöðu að þar sem vatnsæð lá undir yfirborði jarðar var einhverskonar „hættusvæði” á yfirborðinu. Von Pohl varaði íbúa Vilsbiburg við, sérílagi þá sem sváfu á slíku hættusvæði. Nokkrum árum seinna kom Gustav Von Pohl aftur og gerði athuganir á heilsufari þeirra sem sváfu á hættusvæðum. í ljós kom að 16 höfðu látist úr krabbameini í millitíðinni.

Það var ekki fyrr en löngu seinna, að farið var að veita skrifum von Pohl athygli. Árið 1987 gaf útgáfufélagið Lang út bók Pohls og vakti hún mikla athygli á Bretlandi.

Þeir sem rannsakað hafa þessi streitusvæði fullyrða að samhengi virðist oft milli fjölda sjúkdóma og viðveru í streitusvæði. Sjúkdómar eins og krabbamein, MS veiki, gigt, nýrna og gallsteinamyndun, asmi, mígreni, og margir fleiri virðast illviðráðanlegri ef einstaklingur dvelur eða sefur í streitusvæði.

Einnig hafa mælingar sýnt að hús sem nefnd hafa verið í tengslum við húsasótt, hafa eina eða fleiri línur sem orsaka streitusvæði innandyra.

Ein helstu einkenni sem ku fylgja því að sofa á streitusvæði er mikil þreyta. Að vakna á morgnana og hafa það á tilfinningunni að maður sé þreyttari en þegar maður fór að sofa, er dæmigert. Síðan fjölgar einkennum og erfiðleikar með svefn plús þunglyndi bætast við. Veikindi fara að koma upp, gnístan tanna í svefni og svitaköst Jafnframt er þekkt að pirringur eða bara geðvonska er mikil þar sem línur þessar eru.

Ef fleiri en einn jarðgeisli krossast undir rúmi einstaklings er voðinn vís. Rannsóknir í Austurríki og Þýskalandi sýna að krabbamein er einn tíðasti sjúkdómurinn sem fylgir þessu árum. Jarðgeisli getur legið milli margra húsa og bygginga og valdið skaða á flestum stöðum. Ekki er ósjaldan talað um „krabbameinsgötur” eða „krabbameinshverfi” þar sem orkumiklir geislar eru og fylgja þá sögur af órólegum börnum og hjónaskilnuðum.

Hljómflutningstæki

Maður nokkur átti í erfiðleikum með svefn. Hann fór þreyttur og syfjaður upp í rúm en þegar þangað var komið glaðvaknaði hann og gat ekki sofnað. Klukkan var stundum orðin 5 að nóttu þegar hann loksins gat sofnað og vaknaði hann síðan þreyttur klukkan 7 morguninn eftir. Rafsegulsviðsmælingar sýndu ekki neitt markvert. Prjónamæling sýndi aftur á móti geisla sem lá eftir endilöngu hjónarúmi hans megin. Tilraunir til að kveða þennan geisla í kútinn voru margvíslegar en að lokum fannst aðal orsökin. Þessi geisli hvarf þegar hljómflutningstæki voru tekin úr sambandi. Tækin voru í rúmlega tíu metra fjarlægð og var því ekki um rafsegulsvið né neitt af þekktum toga að ræða. Það var gert að reglu að taka tækin úr sambandi á nóttunni og meðan þau voru ekki tengd þá gat maðurinn sofið eins og lamb. Þetta fyrirbæri er með öllu óútskýranlegt nema með jarðgeislakenningunni. Hversvegna jarðgeisli myndast frá hljómflutningstækjum er hinsvegar ráðgáta. Það hefur þó verið í umræðunni að rafmagnstæki hverskonar hafi áhrif á jarðgeisla. Ein kenning er sú að jarðgeisli trufli ekki, hafi ekki áhrif né sé mælanlegur nema rafmagnstæki séu inni í geislanum. Eiga raftæki að menga geislann þannig að hann veldur óþægindum og pirringi, m.a. svefnleysi.